BANGKOK, 12 DECEMBER 2005. De Skytrain, dat klinkt futuristisch, nietwaar? He-le-maal 21^ste eeuw. Dat klopt… ten dele. In 1999 was-ie klaar, de BTS Skytrain van Bangkok. Er zijn twee lijnen: de west-oostroute loopt van National Stadium naar On Nut en verbindt de shoppingdistricten Siam en Sukhumvit met de hoogbouw van het businesscentrum, de noord-zuidlijn telt elf stops tussen Mo Chit (wij gingen er heen om het Northern Busstation te vinden, maar de Thaise mevrouw van de infodienst weigerde te vertellen hoe ver het lopen was en bood alleen bus 77 als alternatief aan en dus namen we de Skytrain terug richting Asok, tussen de wolkenkrabbers aan de Thanon Sukhumvit) en Sapha Taks in.

De Skytrain is een rijdende vrieskist. De airco loeit er op volle toeren. Maar oké, het ding ziet er mooi en functioneel uit en het kaartjessysteem is praktisch. De Engelse stem zorgt ervoor dat zelfs de domste Nederlander weet waar hij moet uitstappen. De Skytrain rijdt een meter of twintig à dertig boven de grond. Dat is natuurlijk onvermijdelijk, anders was SKYtrain een verkeerde benaming geweest…

Bangkok: 8,1 miljoen inwoners

Het probleem zit ’m in het oerlelijke beton dat is gebruikt als ‘rails’. In Berlijn of Parijs willen ze er nog wel eens iets esthetisch verantwoords van maken, van zo’n constructie. Staalbuizen, groen of grijs gekleurd, rode bakstenen, art decotegeltjes. Maar dit?! Die lelijke, dikke betonnen pilaren, in het midden van de soms twaalfbaansrijweg, die de betonnen baan voor deze trein moet dragen. Eronder hangt, op een deel van de route, een loopgedeelte voor voetgangers: een sky-walk.

Waarom de Spaanse architect Santiago Calatrava destijds niet eens gebeld? Of hij voor een paar honderd miljoen geen ontwerp wilde maken, in die typische witte stalen bogenconstructie van hem. Te duur zeker? Zal wel. Te weinig tijd ook. De Skytrain is het antwoord op de trafficjams in de stad. Van de zes miljoen mensen die in het centrum wonen, hebben er vijf miljoen een auto. Daarom loopt de tolweg ook boven de grond. Inderdaad, hiervoor is óók gebruik gemaakt van dat kennelijk ruim voorradige beton.

Het Sheraton Hotel, het Marriot en het ‘glaspaleis’ van Luis Vuitton en Prada aan de Thanon Sukhumvit, en het World Trade Centre en Siam Shopping Centre aan de Thanon Phra Ram I moeten het er maar mee doen. Behalve mooie, hoge palmbomen, spuitende fonteinen of trendy neonreclame hebben ze ook een opgetrokken muur van beton voor hun deur. Eronder slapen zwervers en geurt de Thaise straat keuken, erboven zweeft de Skytrain. He-le-maal 21^ste eeuw.