MADRID, 1 MAART 2017. Seconde 34. Goal van Alvaro Morata! Of nee, toch niet. Afgekeurd. Dit is zo’n bucketlistmoment: een wedstrijd in een van de mooiste stadions ter wereld, Real Madrid scoort tegen Las Palmas en Santiago Bernabeu ontploft. Eerst van vreugde, daarna van verontwaardiging. Ik vraag me af hoe het is om hier een seizoenkaart te hebben. Je moet er welhaast verwend door raken. Tweewekelijks de beste voetballers in actie zien. Winnen is niet genoeg. Het moet mooi, liefst hoogstaand. De voetballer als artiest in het theater van directeur Zinedine Zidane, icoon van de club.
Minuut 8. Goal van Isco. Verklaarde ooit in een interview anti-Madrid te zijn. Jongen uit Valencia. Typische reactie van een brutale maar onwetende provinciaal die zich afzet tegen die arrogante hoofdstedelingen. Had waarschijnlijk nog nooit gehoord van het Prado of Thyssen Bornemisza. Betwijfel of hij er – Isco draagt al een aantal jaren het shirt van Real Madrid – ooit is geweest. Voetballers die ervoor uitkomen dat ze musea bezoeken? Ik ken ze niet. Je kunt zeggen van Cristiano Ronaldo wat je wil, maar hij heeft toch maar mooi zijn eigen museum op Madeira, het Portugese eiland waar hij is opgegroeid.
Minuut 9. De gelijkmaker van Las Palmas. In Santiago Bernabeu is de ontsteltenis voelbaar. Jesé staat aan de basis van de 1-1. Kind van Madrid, maar spelend in het verkeerde shirt. Verkocht aan Paris Saint Germain en op huurbasis op Las Palmas terechtgekomen. Een wereld van verschil. Miljonair zijn in het mondaine Madrid of in de lome luwte op een Canarisch eiland. In zijn hart zal Jesé altijd Madrileen zijn. In een interview met sportkrant Marca kondigt hij aan niet te juichen als hij scoort tegen zijn oude club. De heimwee spat van de pagina’s. Ook hem zie ik niet naar Museo Reina Sofia gaan om uitgebreid Picasso’s Guernica te bestuderen. Meer een type dat zijn suv op de stoep van Calle de Serrano in de sjieke wijk Salamanca zet en vervolgens een dure designwinkel leeg koopt.
Madrid: 3,2 miljoen inwoners
Minuut 47. Rode kaart voor Gareth Bale. Kortsluiting bij de Welshman. Zijn tweede gele kaart binnen 120 seconden. De duurste voetballer ter wereld dupeert zijn ploeg. Hoe komt hij straks thuis in La Finca, het meest luxueuze stukje grond in Europa, tien kilometer ten westen van Madrid? Zet hij de televisie aan in zijn villa van 6,5 miljoen euro en kijkt hij, schuldbewust, de wedstrijd nog eens terug? Of drinkt hij nog een glas wijn bij een van zijn buren, Karim Benzema of Ronaldo? Arme jongen. Woon je in een schitterende stad, kun je nooit eens lekker de toerist uithangen. Zoals ik doe rond lunchtijd, je hoofd leegmaken door een fraaie wandeling te maken door de multiculturele wijk Lavapiés, via Caixa Forum en station Atocha terug naar, pak ‘m Mercado de San Miguel, de prachtige markthal net naast Plaza Mayor.
Minuut 70. Gele kaart voor Alvaro Morata. De spits van Real Madrid heeft nog een keer gescoord, maar wederom beslist de scheidsrechter anders. Het fiasco is inmiddels compleet. Het nietige Las Palmas leidt met 3-1. Nog even over Morata. Zat als kind met zijn familie al op de steile tribunes van Santiago Bernabeu. Was vastbesloten om in het witte shirt van Real Madrid successen te vieren. Was een van de besten in de jeugd, werd verkocht aan Juventus Turijn, maar ook weer teruggehaald. Zit nu vaker op de bank dat dat hij op het gras staat, maar ik snap hem wel. Deze stad heeft alles. Dit is Madrid, dit is Bernabeu. Morata heeft nog steeds kippenveld als hij het veld oploopt.
Minuut 89. À propos Ronaldo. Heeft twee minuten geleden een strafschop benut en maakt nu een kopdoelpunt: 3-3. De Houdini-act is compleet, al levert het slechts één punt op in de kampioensrace met Barcelona en Sevilla. Ronaldo hangt bij ons thuis op de wc. Een schitterend gemonteerde foto uit het blad Quest, waar de grootste voetballer van deze tijd – oké, samen met Lionel Messi – op de wc zit. Aan zijn gezichtsuitdrukking is te zien dat hij bezig is aan een grote boodschap. Ronaldo is immers ook maar eens mens. Dol op zijn zoontje van zes, Cristiano Ronaldo junior. Zonde dat hij hem nooit ongestoord mee kan nemen naar het National Museum of Natural Sciences, waar je dinoskeletten kunt bewonderen. Of naar een van de zeventien speeltuinen in Madrid Rio, het prachtige landschapspark boven op autosnelweg M30. Daar, op het veld van de plaatselijke voetbalschool, trap ik met A. een balletje. Hij wil ook graag Ronaldo zijn, zodat ik versneld met pensioen kan. Hij is pas vijf, maar onder de ontluikende lentezon van Madrid dromen we samen van Real in dat prachtige Madrid.
CITY2CITY 
Mooi avontuur!