PRAAG, 16 AUGUSTUS 2022. Oké. Een bekentenis. Ik zou uren kunnen ronddwalen tussen de ringstaartmaki’s in het prachtige Bioparc van Valencia, waar je ze van dichtbij kunt observeren. In Keulen loop ik liefst zo snel mogelijk na de ingang naar het verblijf van de stokstaartjes, want er staat er altijd eentje op een zandheuvel driftig van links naar rechts te kijken alsof hij toeschouwer is bij een tenniswedstrijd.

In Barcelona moesten en zouden we naar Sneeuwvlokje, de witte gorilla die uitgroeide tot symbool van de stad en in 2003 overleed. Vanuit hartje New York duurt het even voordat je in ’s werelds grootste stedelijke dierentuin bent in de Bronx, die bovendien zo breed is opgezet dat ik mijn principes opzij heb gezet en in het treintje ben gestapt om alles te kunnen zien. Als je toch in Singapore bent, ga dan pas ’s avonds naar 80 Mandai Lake Road voor een unieke tocht langs nachtdieren waarvan je nog nooit had gehoord.

Natuurlijk, er gaat uiteindelijk niks boven een echte game drive in een Afrikaans wildpark. De zon zien opkomen, weer zien ondergaan en in de tussentijd in jouw eigen tempo een hele dag naar olifanten, leeuwen, zebra’s, hyena’s of giraffen speuren. Beesten die de baas zijn in hun territorium, waar jij slechts een safarigast bent. Het schiet weleens door je hoofd als je naar dieren gluurt die opgesloten in kooien zitten.

Zoals vandaag. In de wijk Troja, hoog in de heuvels, ligt Praha Zoo. Ruim 60 hectare met meer dan tien kilometer aan wandelpaden. Het voelt, in de Tsjechische hitte, al snel als een doolhof door al dat klimmen en dalen. Maar de dierentuin van Praag, in een bocht van rivier de Moldau, is schitterend. Het complex staat al jaren in de top-5 van mooiste dierentuinen ter wereld. Voor westerse begrippen is de entreeprijs bovendien allesbehalve duur (10 euro per persoon) en zelfs het eten is goed. Restaurant Gulab, vernoemd naar de oudste olifant, krijgt vier sterren op reiswebsite Tripadvisor.

Praag: 1,3 miljoen inwoners

Of ik last heb van dierentuinschaamte? Terechte vraag. Ben ik van de stroming die het niet meer vindt kunnen dat levende wezens die denken en voelen worden opgesloten voor ons eigen vermaak? Of is de toegevoegde waarde van de moderne dierentuin nu inmiddels wel bewezen? Niet alleen bezorgen ze miljoenen mensen een leuke een leerzame dag, ze doen ook steeds meer aan fokprogramma’s en wetenschappelijk onderzoek.

Dat laatste, denk ik dan toch. Misschien is een dier wel beter af in een ‘veilig’ hok. Vorige maand overleed Shuan Shuan, de reuzenpanda die wij in Chapultepec Zoo in Mexico-City heerlijk zagen luieren in zijn hangmat. Het beest werd 35 en dat is 15 jaar langer dan de levensverwachting in zijn natuurlijke habitat. 

Bovendien, door met enige regelmaat een dierentuin te bezoeken, beklijft de belangrijke boodschap dat je zuinig moet omgaan met de natuur beter bij onze twee dierenliefhebbers. Misschien naïef, maar bij onze kinderen van acht en elf jaar kan de filosofie van Praha Zoo op veel instemming rekenen. De dierentuin is niet alleen intensief betrokken bij de bescherming van verschillende diersoorten, ze neemt ook deel aan activiteiten die erop gericht zijn soorten te helpen in het wild te overleven.

Zo is de dierentuin van Praag beroemd onder experts vanwege het langdurig fokken van Przewalskipaarden, die het met veel succes heeft teruggebracht naar hun oorspronkelijke habitat, de uitgestrekte Mongoolse vlaktes. Het programma om deze dieren te redden, begon reeds in 1959. Het Centraal-Aziatische Przewalskipaard is de allerlaatste nog in het wild levende paardensoort.

Dus nee, geen last van dierentuinschaamte in Praag. Experts denken dat dat dierentuinen, mits ze met de tijd meegaan, nog lang onderdeel blijven van onze cultuur, omdat de afstand tot de natuur door verstedelijking steeds groter wordt. Fijn, want mijn twee kleine dierenfans willen uiteindelijk toch dieren zien en we kunnen simpelweg niet elk jaar op safari.