Impressie van het toekomstige expoterrein Coronmeuse, waar Luik de internationale tentoonstelling van 2017 wil houden.

LUIK, 18 FEBRUARI 2012. Een vleugje Hollywood in Luik, wie had dat ooit gedacht? Als de toekomst er net zo florissant uitziet als op de foto die Jérôme Hardy op zijn iPad laat zien, zou dat zomaar kunnen. Hij kijkt op en wijst naar de mijnterril, net achter de wijk St. Léonard. Daar, tegen die heuvel moeten in het jaar 2017 de kapitale letters ‘EXPO’ worden geplaatst, in de stijl van dat wereldberoemde witte icoon in de Hollywood Hills van Californië.

Vandaag, op een winderige en grauwe februaridag, lijkt 2017 nog lichtjaren weg. We zijn in het noorden van de Belgische stad. Coronmeuse, een 25 hectaren groot terrein aan de oevers van de Maas, is de beoogde locatie voor de expo. Dit is een historische plek, want hier vindt in 1939 de laatste internationale tentoonstelling in Luik plaats. Een evenement waaraan abrupt een einde komt door het uitbreken van internationale spanningen die uiteindelijk de Tweede Wereldoorlog zal inleiden.

Meer dan zeventig jaar later zijn de deuren van het vervallen Palais des Sports hermetisch op slot. Water drupt aan de buitenkant langs de rode tegelmuur. Binnen zet de conciërge een kopje koffie. Aan de overkant van Avenue Maurice Denis liggen de Halles des Foires, waar af en toe nog een beurs wordt gehouden. Een verdwaalde voetganger met zijn zoontje steekt, op zoek naar de bewoonde wereld, de straat over.

„Zoals je ziet, gebeurt er bijzonder weinig. In de zomer wordt hier muziekfestival Les Ardentes gehouden, maar dat is het wel zo’n beetje.” Luikenaar Hardy kan het weten. Hij houdt als woordvoerder de Nederlandstalige pers op de hoogte van het megaproject. De investeringskosten bedragen een half miljard euro. Dat is een veelvoud van bijvoorbeeld Maastricht Culturele Hoofdstad van Europa 2018 en de Floriade in Venlo, die vanaf april wordt gehouden.

Hij bladert door de foto’s op zijn tabletcomputer. Het zijn kleurrijke impressies van hoe het er hier over vijf jaar moet uitzien. Het opgeknapte Palais des Sports is dan het centrum van de expo. Er worden landenpaviljoens gebouwd die door architectenbureaus zo worden ontworpen dat ze na de expo dienst kunnen doen als appartement of studio. In totaal verrijzen er ongeveer 1100 flats en woningen op Coronmeuse. Er ontstaat een nieuwe wijk, die volgens de principes van groen en duurzaam wordt opgetrokken.

Luik: 190.000 inwoners

„Die nieuwe buurt komt er sowieso. Ook zonder de komst van de expo. Dat past in de visie van de stad Luik. Er is onlangs een besluit genomen over een tramtracé, dat loopt van het stadion van Standard Luik naar Coronmeuse. Ook komt er een school, een bibliotheek, een hotel en diverse winkels.” Een voetgangers- en fietsersbrug verbindt het expositieterrein met de wijk Droixhe – vaak gezien als het ‘afvalputje’ van de stad – aan de andere kant van de Maas.

Als straks de kandidatuur verzilverd moet worden, zal het aan het zelfvertrouwen van Luik niet liggen. Nog maar een paar jaar geleden door lezers van de Volkskrant uitgeroepen tot de één na lelijkste plek (na Charleroi) ter wereld. Maar wie vaker in Luik komt en de moeite neemt om de stad te leren kennen, weet dat het beeld in sneltreinvaart ten positieve is veranderd. De stad werkt al meer dan een decennium aan het oppoetsen van haar imago.

Het Europees kampioenschap voetbal in 2000 is met vier miljoen bezoekers een eerste, belangrijke impuls. Vier jaar is Luik weer even het centrum van de sportwereld met de start van de Tour de France. De bij vakantiegangers beruchte snelweg langs de Maaskade, dwars door de stad, is omgelegd en ondertunneld. Luik staat inmiddels ook stevig op de mondiale architectuurkaart: het nieuwe treinstation Liège Guillemins draagt de signatuur van de Spaanse architect Santiago Calatrava en winkelcentrum Mediacité is ontworpen door designer en architect Ron Arad.

De metamorfose gaat door. De stad lijkt alleen nog van haar stuk te brengen als een gek een aanslag op een bushalte pleegt, zoals in december vorig jaar. Dan kijkt de wereld weer even met argusogen naar Luik, dat in de media snel het predikaat ‘grijs en grauw’ krijgt opgeplakt. De waarheid is anders. Beetje bij beetje wordt ook de binnenstad, waar momenteel het operagebouw uit 1825 van een welverdiende make over geniet, verfraaid. In de zomer staat het Tour de France-circus wederom op de stoep.

Luik of Astana in Kazachstan krijgt op 22 november de organisatie van de internationale tentoonstelling. Meer kandidaten zijn er niet. Volgens Hardy is er veel politieke steun voor Luik, zowel uit Wallonië als uit Vlaanderen. Dat is op zich al uniek. Maar of het voldoende is? Astana heeft olie en gas. Het geld lijkt er op de rug van de allerrijksten te groeien. „En ik weet natuurlijk niet wat er straks allemaal in de achterkamertjes gebeurt.”

Dit artikel is gepubliceerd in Dagblad De Limburger/Limburgs Dagblad op maandag 20 februari 2012