Op verzoek van City2city schreef Miel Timmers een gastblog over fietsen in Madrid. Een heilloze missie of een absolute aanrader als je in de Spaanse hoofdstad bent?

MADRID, 27 FEBRUARI 2012. Ze trekt de wenkbrauwen bij elkaar. Haar ogen verraden een combinatie van verrassing en irritatie. De Madridista van respectabele leeftijd ziet twee fietsers op zich afkomen. Op de stoep. Tja. Een file blokkeert de weg. Met aan beide zijden van de stilstaande auto’s geparkeerde voertuigen. Daartussen manoeuvreren is onmogelijk. Het fietspad? Niet in Madrid. Die kent de stad niet.

Madrid is vooral veel wel. Bruisend, gezellig en mooi: statige gebouwen, Calles en Avenidas, intieme Plazas en groene oases, zoals het Retiro en Madrid Rio. Om maar wat te noemen. Maar fietsen, daarvoor is de metropool niet ingericht. En de stedelingen zijn fietsers niet gewend. Zonder over de linkerschouder te kijken, zwiepen portieren open.

Een middag fietsen door de miljoenenstad levert een schrale oogst van slechts dertien metgezellen op. Of gekken zo u wilt. Met wilde armgebaren, boze blikken en hard en lang getoeter willen temperamentvolle Spanjaarden ons doen inzien dat we beter onze heilloze exercitie kunnen staken. Ongeduldige automobilisten willen inhalen. Soelaas biedt dat niet. Een paar tellen later fietsen wij hen voorbij omdat een file hun reis verspert. Hoofdschuddende gebaren zijn ons deel.

De fietsverhuurder van Trixi Triciclos verwoordt het zo: “Fietsen in Madrid vereist meer attentie.”Alsof we voortdurend in overtreding zijn. Zo voelen we ons. Maar de Policia Municipal of de Guardia Civil, die geregeld in het straatbeeld opduiken, hebben geen belangstelling voor fietsende Nederlanders. Ook niet als we om het fietsgemak te bevorderen, het trottoir verkiezen. Of een van de vele eenrichtingswegen. Of over de kasseien het beroemde Plaza Mayor dwars oversteken.

Madrid: 3,3 miljoen inwoners

Wie zich niets van zichtbare aversie van straatgenoten tegen fietsers aantrekt, beleeft een heerlijke fietsmiddag. Daartoe dragen de strakblauwe hemel en de temperatuur die deze februarimaandag de twintig graden passeert zeker bij. Madrid kent hoogteverschillen, maar die zijn met een degelijke fiets met drie versnellingen nauwelijks het vermelden waard. De afstanden tussen trekpleisters in het stadshart zijn uitstekend te overbruggen.

In de Calle de los Jardines springen we op de fiets. Hier is fietsverhuurder Trixi gevestigd. Doel: Estadio Santiago Bernabeu, voetbaltempel van Real Madrid. We laten de complexen van relatief nieuwere ministeries rechts liggen. Een minuut of twintig gefietst, slaan we rechts de Avenida del generaal Péron op. De zoveelste allee waar fietsen weinig verantwoord is. Daar aan de overzijde, na de Plaza de Lima, springt-ie in het oog: het imposante stadion van de volgens wereldvoetbalbond FIFA meest succesvolle voetbalclub van het eerste decennium van de eenentwintigste eeuw.

Een rondje om het stadion fietsen, is zo gepiept. Lastiger is een plekje zoeken om de fietsen te stallen voor het bezoek aan Bernabeu.  Uiteindelijk biedt een boom op de stoep bij het stadion uitkomst. Tot verrassing of irritatie bij Madridistas heeft dat niet geleid.