JAIPUR, 4 MRT 2006. We zijn niet zo van het ‘sightseeing’. Hup, met z’n allen de bus in, in sneltreinvaart wat monumenten, gebouwen en standbeelden af, onverstaanbare uitleg erbij, oh en ah, een belachelijk hoog bedrag betalen en hup, de bus weer uit want een volgende, opdringerige groep toeristen staat klaar. Nee, merci. Maar soms moet je dingen doen die goed fout zijn. Just for fun.

Straatbeeld van Jaipur, die vanwege de kleur van de gebouwen Pink City wordt genoemd.

Wij boeken de ‘Pink city by night tour’. Van half zeven tot half elf ’s avonds, inclusief vegetarisch diner. Je zou bijna zeggen dat je voor vier euro per persoon geen al te hoge verwachtingen mag koesteren. En ja hoor. De bus die voor komt rijden is een gammele bak die aan alle kanten piept en rammelt. Als de chauffeur schakelt, klinkt het alsof alle wieldoppen spontaan op het asfalt vallen. “Yes, ladies and gentlemen, we are now in Jaipur’s Pink City. The houses here have only one colour. Pink”. En onze gids weet met zijn teksten ook maar weinig te inspireren.

Maar verder, ja écht, verder is de tour oké. De Hawa Mahal, het vijf verdiepingen hoge gebouw met zandstenen ramen, is helaas niet zo mooi verlicht als ik op de foto had gezien maar de schitterende Albert Hall en de Jal Mahal in het meer wél. Het fort van Amber (spreek uit: Amer), acht kilometer bergop vanuit Jaipur, is simpelweg fenomenaal. Zoals het daar baadt in het geel-oranje licht, prachtig. Ze zeggen dat dit paleis na de Tai Mahal India’s grootste architectonische wonder is. Ik geloof dat graag. Zonder de Tai Mahal gezien te hebben ( gaat als het goed is over een week of drie nog gebeuren) durf ik nu al te zeggen dat ik het Amer-fort mooier vind.

De tour eindigt bij het fort van Nahargarh, ook op een heuvel vanwaar we een prachtig zicht hebben op ‘Jaipur by night’. We moeten een stuk lopen om bij het cafetaria te komen, maar dat is absoluut de moeite waard. Het vegetarisch buffet staat klaar in een eeuwenoude zaal, rijkelijk versierd en ongetwijfeld authentiek. Het eten valt ook al niet tegen en we kunnen al bijna concluderen dat dit de beste sightseeingtour aller tijden is. We eten buiten, in een soort haciënda-achtige tuin.

Jaipur: 2,3 miljoen inwoners

Ik krijg er Latijns-Amerikaanse kriebels van in mijn buik. Het licht is sfeervol gedimd, de Indiase muziek staat prettig hard. Onder de sterrenhemel en een halve maan genieten wij van pittige bloemkool, rijst met erwten, chapati’s en nog wat sauzerige prut. De gids staat erop een foto van ons te nemen, zodat voor het eventuele nageslacht duidelijk zal zijn dat wij naar volle tevredenheid een sightseeing hebben gedaan in India. En voorlopig zal het hier ook even bij blijven.