Deze slideshow vereist JavaScript.

MADRID, 28 FEBRUARI 2012. Daar staan ze dan. Een man of honderd, zij aan zij. Ze wachten. Ze kijken. Automobilisten die langsrijden – soms verbaasd, af en toe hoofdschuddend – minderen vaart. Denken vast dat die lui massaal naar het asfalt staren. Dat is, welbeschouwd, ook zo. Ze, dat zijn de fans van Atletico Madrid.

Bij elke thuiswedstrijd wachten zij, geduldig zonnepitten kauwend en bier drinkend, aan de rand van snelweg M30 die onder Estadio Vicente Calderón doorloopt, op de bus met daarin hun helden. Een cordon agenten van Guardia Civil fungeert als menselijke vangrail. De geur van de lente hangt in de lucht. De beste ploeg van de wereld, FC Barcelona, komt deze zondagavond op bezoek. Oog in oog met Messi en co is winnen slechts een mooie droom.

Vreemde plek dit, maar wel een hele bijzondere. Ken geen stadion in de wereld dat zo dicht tegen de autobaan is aangeplakt. En wat voor eentje. De M30, de binnenring van Madrid, is berucht. Files, opstoppingen, werkzaamheden. Het is de drukst bereden weg van Spanje. In de jaren zestig aangelegd, dertig jaar later afgerond en her en der alweer een grote bouwput.

Twee dagen later. We staan op de Parasela de Arganzuela, een iconische voetgangers- en fietsersbrug in de vorm van een spiraal. Houten vlonders als wegdek, de staalconstructie is indrukwekkend. Het is een ontwerp van de Franse architect Dominique Perrault. Kijk je naar het westen, in de richting van de stad, dan zie je Estadio Vicente Calderón nauwelijks een kilometer verderop blinken in de zon.

Nu weet je weer waarom dit stadion tot 1971 de naam Estadio Manzanares heeft gedragen. Het grootste vernieuwingsproject van de stad, langs de oevers van de rivier Manzanares, heeft de thuishaven van Atletico Madrid bereikt. De promenade Salón de Pinos loopt als een groen lint langs de rivier. Het is onderdeel van Madrid Rio: de miljarden kostende aanpak van het wegennet in de hoofdstad. De M30 wordt op diverse plekken onder de grond gelegd, waardoor ruimte ontstaat voor parken en boulevards.

Madrid: 3,3 miljoen inwoners

Alle projecten komen van de tekentafels van het Nederlandse West 8 Urban Design & Landscape Architecture dat samenwerkt met het Spaanse architectenconsortium MRIO. Onderdeel van het plan is de sloop van Estadio Vicente Calderón, dat plaats moet maken voor verdere uitbouw van het park. Atletico verhuist, als alles volgens schema verloopt, in de zomer van 2015 naar het gemeentelijk stadion La Peineta, dat momenteel wordt verbouwd. En zoals dat altijd gaat als een tijdperk dreigt te worden afgesloten, is dat voornemen zeer tegen de zin van de supporters.

Wij lopen vanaf de Arganzuelabrug een kilometer of vier in oostelijke richting. Economische crisis? Niks van te merken hier. Groen is het toverwoord. Mannen in gele pakken met ‘Madrid Rio’ als opdruk rijden in elektrische karretjes heen en weer, ze snoeien de bomen en struiken en zorgen dat het gras voldoende water krijgt. Op meterslange houten banken zitten mensen hun krant te lezen.

Onderweg stuiten we op een skatebaan, een BMX-parcours, speeltoestellen, een roeikanaal, voormalige slachthuizen die straks een culturele bestemming krijgen, een stuk grond aan de Manzanares dat in de zomer wordt getransformeerd in stadsstrand en de twee bruggen van West8 inde vorm van zware betonnen koepels, waarvan de plafonds zijn voorzien van mozaïeken van de Spaanse kunstenaar Daniel Canogar.

Op de terugweg schittert het monumentale Estadio Vicente Calderón nog steeds in de februarizon. Sinds het voetbalseizoen 2006-2007 ligt Atletico met het stadsbestuur in de clinch over de bereikbaarheid. Parkeren in de buurt van het stadion is haast onmogelijk. Vanwege de vele werkzaamheden is de veiligheid van de toeschouwers in het geding, zeker als zich calamiteiten voordoen. Zonde eigenlijk. Een voetbalstadion van een volksclub in de groene long van Madrid. Het had zomaar gekund.