Serdica-complex in Sofia.

Taxi Me, taxiservice á la Uber in Sofia.

SOFIA, 28 OKTOBER 2016. Na ongeveer een minuut verbreekt hij het stilzwijgen en gooit hij zijn brommende stemgeluid in de strijd. “This, central boulevard. Goes to Plovdiv. Plovdiv also very beautiful. To the right national stadium. Football.”

De taxichauffeur draait zich triomfantelijk om, met zo’n blik van ‘kijk mij nou eens deskundige stadsgids uithangen’. In zijn witte Volkswagen Caddy is hij keurig komen aanrijden. Wachtend voor het Marokkaanse restaurant in Sofia waar we net hebben gegeten, kunnen we hem zien rijden op het telefoonscherm. Nog drie straten, links, rechts, links. Minder dan een minuut.

We hebben hem besteld via app Taxi Me, de Bulgaarse variant van Uber. De taxi pikt je op en levert je af op de plek die je hebt ingetikt. Tegen een vooraf vastgestelde prijs. Zogenaamd veilig in een stad die berucht is om zijn louche taxichauffeurs. Eenmaal ingestapt, kijk ik op mijn telefoon: ‘beoordeel deze chauffeur’ staat er.

Ooit moet zijn leven simpel zijn geweest: je bracht een klant van A naar B en dat was dat. Nu is er een systeem dat de goede van de slechte scheidt. Hoe hoger het aantal sterren – 1 tot en met 5 – hoe vaker je een rit krijgt aangeboden en hoe betrouwbaarder je te boek komt te staan. Het schept verplichtingen, want je vraagt je toch af wat hij gaat doen voor die goede beoordeling. Je kunt als taxichauffeur in Sofia dus met goed fatsoen eigenlijk de radio niet meer aanzetten met de volumeknop op tien, alleen om een gesprek dat toch nergens toe leidt te verijdelen. Nukkig of asociaal gedrag wordt direct afgestraft.

Sofia: 1,2 miljoen inwoners

Ik moet denken aan de tv-serie Black Mirror, momenteel te zien op Netflix, die op ingenieuze wijze de gevolgen van digitalisering, social media en nieuwe technologieën in beeld brengt. De impact die dat heeft op mens en maatschappij wordt op pijnlijke en soms ook schokkende wijze geschetst. Fictie waarvan je je zomaar kunt voorstellen dat het op een dag bewaarheid wordt. Beangstigend en fascinerend tegelijk.

Onbewust zitten we op de achterbank te wachten op een ‘kunstje’ van de taxichauffeur. Wij het publiek, hij de artiest. Eentje die verdomd goed weet dat hij beoordeeld kan worden. Anno 2016 een nieuwe dimensie in zijn beroep. Stiekem hoop ik op een weigeraar. Een eigenwijze Bulgaar die een potje gaat zitten zwijgen en nog een beetje met de meter klooit. Kritische klanten achterin, nou en?

Maar de onze ontpopt zich als een volwaardige kenner van de stad. In zijn beste Engels lepelt hij staccato een aantal wetenswaardigheden op. Met trots in zijn stem, dat wel. Terecht overigens. Sofia is een stedentrip meer dan waard. 48 uur is voldoende. Het is een botsing tussen oost en west, tussen de klassieke Alexander Nevski kathedraal en het moderne Serdica-complex waar het Romeinse verleden van de stad prachtig tentoon wordt gesteld. Een stad vol contrasten, waar je fantastisch en nog steeds goedkoop kunt eten. Het nachtleven wordt geroemd in alle toeristische boekjes.

Onze vriendelijke Bulgaarse chauffeur krijgt vijf sterren. Taxi Me werkt uitstekend, twitter ik eenmaal terug in het hotel. Het levert meteen een reactie op van @taxiboekennl die me uitnodigt in Nederland hetzelfde te doen via hun app. Vrees alleen dat een ritje van twintig minuten dan geen vier euro kost.