BERLIJN, 2 SEPTEMBER 2016. Daar gaan ze. Met zijn tweeën in een rode jeep. Kek ding. Klein, maar wendbaar. Een Ford met open dak, 4×4. Uit de speakers klinkt Moonlight Shadow van Mike Oldfield en Maggie Reilly. Het is een huurauto. Vijf euro voor tien minuten rijplezier. De zon schijnt, er is nauwelijks wind. Het asfalt gloort. Wij zwaaien ze uit. A. stuurt, zijn zusje M. naast hem. Ze zijn vijf en twee jaar.

Het is een bizar beeld als je weet welk verhaal de geschiedenis vertelt over deze plek. Luchthaven Berlijn Tempelhof, gesloten sinds oktober 2008. Wereldberoemd na de luchtbrug die de Geallieerden van juni 1948 tot mei 1949 uitvoerden onder commando van de Amerikanen. Door de blokkade van West-Berlijn door de Sovjet-Unie boden de luchtroutes de enige toegang tot dit deel van de stad, en haar destijds twee miljoen inwoners.

Militaire vliegtuigen voerden gedurende 320 dagen voedsel, medicijnen en andere levensmiddelen aan. Op piekmomenten landden op Tempelhof om de 26 seconden een vliegtuig. Ze maakten gebruik van de nieuwe betonnen landingsbanen, aangelegd door de Amerikanen. Op een van die stroken rijdt op deze eerste vrijdag van september een rood autootje zijn rondjes, soms luid toeterend.

Berlijn: 3,5 miljoen inwoners

Anno 2016 is Tempelhofer Feld één groot recreatiepark, 386 hectare groot. Wij hebben vanochtend lunch gehaald in Kreuzberg en picknicken in het gras met uitzicht op de voormalige terminal, met 1,3 kilometer lengte ooit een van de grootste gebouwen ter wereld. Het is nog steeds een indrukwekkend tafereel. En dan te bedenken dat het vliegveld eigenlijk nooit is afgebouwd. Al voegden de Amerikanen ook een bowlingbaan en een basketbalzaal toe voor hun entertainment.

Je kunt je niet voorstellen dat er sinds 2008 gediscussieerd is over de bestemming die Tempelhof moest krijgen. Deze groene oase is een feestje voor inwoners en bezoekers van de stad. Er ligt voor zes kilometer aan wandel-, skate-, en fietspaden (in de winter wordt er zelfs gelanglauft), 2,5 hectare aangemerkt als barbecue-plek, voor mensen die in de buurt wonen is er een collectieve groentetuin en wie zijn hond wil uitlaten, kan dat ook doen op een daarvoor bestemd stuk gras. En je kunt er dus kleine auto’s huren voor de kinderen. Of Segways.

Ons picknickbankje fungeert als goal voor een potje voetbal. Even verderop laten kinderen een vlieger op. Het Berlin Circus Festival slaan we over, vanwege de stevige entreeprijzen. Een laatste blik op het indrukwekkende terrein, voordat we de metro nemen vanuit Bahnhof Tempelhof. Nog geen zestig jaar geleden was dit de spil tussen Oost en West, tijdens de Koude Oorlog. De inwoners van Berlijn hebben middels een referendum beslist dat ze Tempelhofer Feld willen behouden in zijn huidige functie. Niet alleen als groene hart, maar ook als symbool voor de ultieme vrijheid. Dat lijkt me het enige juiste besluit.