Ingang van hotel Camino Real in Mexico City van architect Ricardo Legorreta.

MEXICO CITY, 27 JULI 2007. Polanco. Een relatieve oase van rust in de altijd en overal bruisende metropool Mexico City. In deze chique wijk, in het noordwesten van de stad, zijn de straten vernoemd naar beroemde schrijvers, filosofen en wetenschappers. Hier woont en recreëert de upper class: artiesten, politici en vele miljonairs. Niet voor niets wordt Polanco het Beverly Hills van Mexico genoemd en wordt de Avenida Presidente Masaryk vergeleken met Fifth Avenue in New York.

Dat laatste is nogal overdreven. Behalve de boetiekjes van Louis Vuitton, Hugo Boss, Gucci of Hermès en de suv’s die er op de stoep geparkeerd staan, kan de Masaryk – overigens wel nog steeds de duurste straat van Mexico – qua uitstraling niet tippen aan de Amerikaanse variant. Maar er blijft nog genoeg grandeur over. Veel huizen zijn gebouwd in de koloniale stijl die in de jaren dertig en veertig in California populair was. Deze residentiële buurt, ten noorden van het enorme park Bosque de Chapultepec, ligt bezaaid met ambassades en moderne kantoorgebouwen. Je kunt hier uitstekend eten in hippe restaurants.

Aan de oostkant van het park ligt hotel Camino Real Polanco, aan de Mariano Escobedo 700. Duur? Ja, onder de 150 euro per nacht heb je hier geen standaard kamer. Toch willen wij per se de laatste dagen van onze reis door Mexico hier overnachten. Het is een van de bekendste gebouwen van architect Ricardo Legorreta, aangemerkt als een iconisch gebouw in de Mexicaanse architectuur.

Het hotel is gebouwd in 1968, speciaal voor de Olympische Spelen in Mexico City. Daarna heeft het ook dienst gedaan als hoofdkwartier voor officials en andere belangrijke gasten tijdens het wereldkampioenschap voetbal in 1970 en 1986. De signatuur van Legorreta is onmiskenbaar en is gebaseerd op de stijl van de grootste architect die Mexico ooit heeft voortgebracht, Luis Barragán (1902-1988).

Mexico City: 19,2 miljoen inwoners

Wie ooit de onvergetelijke rondleiding heeft gehad in zijn huis, casa Barragán (het is even zoeken vanaf metrostation Constituyentes, ten zuiden van Bosque de Chapultepec, en zonder reservering kom je er niet in), weet waarom. Net zoals zijn leermeester haalt Legorreta zijn inspiratie uit de rijke cultuur van zijn eigen land: hij werkt alleen met materialen die uit Mexico komen, zijn ontwerpen worden gebouwd door Mexicaanse ‘handen’ en de kleurrijkheid van zijn gebouwen is een spiegel van de Mexicaanse samenleving.

Hotel Camino Real is meer dan een hotel. Het is bijna een museum. Het is een genot om er te verblijven. En niet alleen vanwege de twee zwembaden en de prachtige tuin. Het kleurenspel van helder blauw, roze, geel en wit, komt overal terug. Het schijnt dat Legorreta eerst 127 modellen op grote schaal van de hotellounge heeft laten bouwen, zodat hij precies kon zien hoe licht en schaduw zouden vallen. Pas daarna maakt hij zijn ontwerp definitief.

Het is de moeite waard om de inmiddels 78-jarige Ricardo Legorreta te blijven volgen. Sinds de jaren negentig werkt hij onder de naam Legorreta + Legorreta samen met zijn zoon Victor. En wie binnenkort in Mexico City is, moet zeker naar hotel Camino Real. Al is het alleen maar voor een drankje in de hippe Blue Lounge, direct rechts naast de ingang. De bar is gebouwd op water, dat wil zeggen: de stoelen en tafel staan op doorzichtige glasplaten. Of zoals Wallpaper City Guide Mexico City schrijft: ‘The Blue Lounge is het perfecte excuus om het meesterwerk van Legorreta van dichtbij te gaan bekijken’.

Binnenplaats, met zwembad, van hotel Camino Real.