Dancing House van architect Frank Gehry in Praag, niet ver van de upcoming wijk Smíchov.

PRAAG, 28 SEPTEMBER 2009. ‘Als je op de Karelsbrug staat, zoals duizenden bezoekers dat al voor jou deden, lonkt boven aan de heuvel de burcht. De wijk Malá Strana strekt zich uit aan de linkeroever van de rivier Moldau. Aan de andere kant van het water de torentjes en de straten met kinderkopjes van Staré Mêstro, de oude stad. Dwaal hier rond en je zult al snel verloren lopen in dit middeleeuwse doolhof, alvorens voldaan neer te strijken op een van de fraaie pleinen’.

Zoals vele reisgidsen begint ook Time Out met een liefdesverklaring aan de stad Praag. Dat is terecht natuurlijk. Qua schoonheid kan Praag zich meten met de mooiste steden van Europa, met het historische centrum dat op de werelderfgoedlijst van Unesco staat en de prachtige kleurrijke gebouwen in barokke, gotische en jugendstilstijl.

Maar in steden die van nature al mooi zijn, is de noodzaak en bereidheid tot verandering meestal niet zo groot. Criticasters vinden toeristische magneet Praag een tikkeltje saai. Het bruist niet, het culturele leven komt maar niet echt tot bloei en qua moderne architectuur moet de grote sprong voorwaarts nog worden gemaakt.

Praag: 1,2 miljoen inwoners

Langzaam wordt dat anders. In de wijk Holesevice, in het noorden van de stad, is DOX Centre for Contemporary Art een welkome aanvulling op het kunstaanbod in Praag. Frank Gehry’s Dancing House, een gebouw dat vanwege de vorm ook wel Fred & Ginger wordt genoemd, is eigenlijk het enige architectonische hoogstandje dat door de inwoners van Praag word gepruimd. In die categorie valt ook de technische bibliotheek, een futuristisch gebouw met een ronde façade van glas. Maar het zegt veel dat het pas deze maand is geopend, terwijl de plannen al uit de jaren negentig van de vorige eeuw dateren.

Maar goed, er gebeurt tenminste iets. Ga eens kijken in Praag 5, in de wijk Smíchov, op de zuidelijke linkeroever van de Moldau. Tot 1922 een zelfstandige gemeente, daarna werd Smíchov een foeilelijke buitenwijk van Praag, gedomineerd door zware industrie. Dat is nu anders. Eigenlijk alleen de Staropramen bierbrouwerij, de grootste van Praag, herinnert nog aan het industriële verleden. Het is nu een toeristische attractie; er worden rondleidingen gegeven en je kunt er dineren.

Vanuit het centrum (Praag 1) is het met de gele lijn vijf minuten met de metro naar Smíchov. Loop het Andelstation uit en je staat onder het grote glazen Andelgebouw, voltooid in 2001, van architect Jean Nouvel. Daar recht tegenover ligt Nový Smíchov, een glimmend winkelcentrum, op plek van de voormalige machinefabriek Tatra  CDK. In dit complex huist de grootse bioscoop van Praag en supermarkt Tesco is zo uitgestrekt dat het personeel skeelers nodig heeft om de schappen tijdig te kunnen bijvullen.

Het Joodse museum en synagoge in neo-Romaanse en Moorse stijl ligt naast het Andelgebouw en staat in alle architectuurboeken van Praag. Het Andel’s Hotel om de hoek, ontworpen door het Britse architecten- en designduo Jestico + Whiles, heeft verschillende internationale prijzen gewonnen. Smíchov is tegenwoordig ook een van de meest populaire uitgaanswijken voor de inwoners van Praag.

Voor de industriële boom was Smíchov een behoorlijke chique wijk. Niet ver van het metrostation staat villa Bertramka, in de achttiende eeuw het tijdelijke verblijf van Wolfgang Amadeus Mozart. Het ligt, hoe kan het ook anders, aan de Mozartova 169. Het is nu als museum te bezichtigen en in de tuinen worden concerten gegeven. Ook voor je portie culturele ontspanning kun je dus rustig langs de Moldau  afzakken naar Smíchov.