
Het ArtScience Museum van Singapore, ontworpen door architect Moshe Safdie, heeft de vorm van een lotusbloem.
SINGAPORE, 20 FEBRUARI 2011. Een president die naar de opening van een museum moet? Daar sluit je toch gewoon een paar kruispunten voor af. Natuurlijk. Is hartstikke belangrijk. En zo komt, iets over een uur, het verkeer volledig tot stilstand op de drukke verkeersader Orchard Road. Een legertje agenten houdt verbaasde automobilisten en voetgangers tegen. President Lee Hsien Loong zoeft in zijn witte dienstauto voorbij, op weg naar het ArtScience Museum.
’s Avonds, als de duisternis van Singapore een nog meer zinnenprikkelende stad maakt dan zij overdag al is, wordt de geboorte van weer een kunstuiting uitbundig gevierd met een licht- en watershow die vanaf nu dagelijks wordt opgevoerd. Kosten: 10 miljoen euro. De dagbladen komen papier te kort om het nieuwe icoon in superlatieven te bewieroken. “A marvel of engineering”, schrijft de uit 1845 stammende broadsheetkrant Straits Times.
Dat was drie dagen geleden. Vandaag, zondag, is het ArtScience Museum voor de tweede dag open voor publiek. Dan verwacht je rijen vol wachtende, ongeduldige mensen. In alle vroegte via internet alvast kaartjes proberen te kopen. Voor de zekerheid. Het lukt niet. Is het systeem nu al overbelast vanwege de grote belangstelling? Als je weet in welke omgeving het gebouw is neergezet, moet je met die mogelijkheid wel rekening houden.
Sluit even de ogen, dan neem ik je mee naar Marina Bay in Singapore. De zuidpier is het meest prestigieuze stukje grond van de stadstaat. Er wordt volop gebouwd. De foto’s van Marina Bay Sands Hotel had ik al eens bekeken, maar je gelooft het pas echt als je het van dichtbij ziet. Drie hoteltorens fungeren als pijlers voor een zonnedek dat in de vorm van een schip op het dak is geplaatst. Het heeft de naam skypark meegekregen.
Als niet-hotelgast mag je voor 12 euro – in nog geen halve minuut met de lift – naar boven waar een landschapspark is aangelegd, compleet met palmbomen, struiken, planten, wandelpaden, cafés en een restaurant. Pronkstuk is een zwembad, de Infinity Pool, die niet alleen de gedachten prikkelt maar ook misleidt: het lijkt namelijk alsof je zo over de rand kunt vallen. De zwemmers kijken uit op de wolkenkrabbers van Financial District.
Singapore: 5 miljoen inwoners
Verlaat het hotel, steek de straat over en je valt genadeloos ten prooi aan een andere vorm van decadentie: het winkelcentrum van Marina Bay, inclusief theater, casino, en alle dure merken die je maar kunt verzinnen. De liefhebbers kunnen een tochtje maken over het kunstmatig aangelegde kanaal. Je moet het zien als een hypermodern vakantiedorp. Alles is ontworpen door Moshe Safdie.
“Marina Bay Sands is meer dan zomaar een bouwproject”, zeg de Israëlische architect. “Het is een microkosmos van een stad, geworteld in Singapore’s cultuur, klimaat en hedendaagse maatschappij.” Daarin past ook zijn laatst onthulde ontwerp, het ArtScience Museum, pal naast de shoppingmall aan de voet van de baai. Een landmark in de vorm van een lotusbloem. Het moet gezegd: het is een ingenieus gebouw dat naadloos past in de spectakelarchitectuur die tegenwoordig steeds vaker op musea wordt toegepast.
Dan dreigt er altijd een gevaar. Is het gebouw indrukwekkender dan de collectie, zo vraagt de tabloidkrant Today zich terecht af in een artikel. Daarin worden ook vraagtekens geplaatst bij de entreeprijs van bijna twintig euro waar je drie tentoonstellingen voor kunt zien die het predikaat ‘blockbuster’ hebben meegekregen. Museumdirecteur Tom Zaller heeft al aangekondigd dat hij vaak van expositie zal wisselen. Hij wil, op het snijvlak van kunst en wetenschap, meer entertainment in de museumindustrie pompen.
Of dat een succesformule is, moet de toekomst uitwijzen. De jongen achter de kassa bezweert alvast: “Ja hoor, het is best druk. Gisteren ook al.” We geloven er niks van. Kijken eens om ons heen in de prachtige glazen entree hal. We staan als enige in de rij. Buiten, op de Promenade, maken mensen vooral foto’s van het spierwitte gebouw dat op pilaren in een grote bak met water oogt als een echte bloem. Na twee dagen mag je nog niet zeggen of er meer water bij moet om ’m levensvatbaar te houden.
Categorieën:Cultuur
Mooie blog! Ik herinner me nu dat ik hem al eens had gelezen, maar nu ik zelf in Singapore ben kan ik nog beter bevatten waar je over schrijft. Het is inderdaad een zinnenprikkelende stad.