Brug van Calatrava die in Venetië Piazzale Roma met treinstation Santa Lucia verbindt. Foto: http://www.palladium.de

VENETIË, 14 NOVEMBER 2011. Geachte heer Calatrava, beste Santiago. Vooropgesteld: ik ben een liefhebber van uw ontwerpen. We hebben er in de meeste steden zelfs een flink ommetje voor over om uw bouwwerken van buiten en als het kan ook van binnen te bezichtigen. Persoonlijk vind ik de bibliotheek van de rechtenfaculteit in Zürich erg fraai. Maar wachten op de trein naar Coimbra op station Oriente van Lissabon was zeker geen straf.

De bruggen in uw portfolio zijn een hoofdstuk apart. Ze zeggen dat u er beroemd mee bent geworden. Ik begrijp dat het er inmiddels tientallen zijn. En ja, dat de kosten dan af en toe de pan uitrijzen… Ik las gisteren in The Guardian het artikel ‘Building over budget? Don’t blame the architect’ en ik moest meteen aan u denken. Begrijp me niet verkeerd, het doet niks af aan de stijl. Ze zijn doorgaans zeer herkenbaar. Als ik dan toch een favoriet moet kiezen: de voetgangersbrug Puente de la Mujer in de haven van Buenos Aires.

Maar ik heb eigenlijk een vraag over uw brug in Venetië. Ach nee, niet weer, hoor ik u al denken. Ik weet ook wel dat u de nodige kritiek te verduren heeft gehad. Het heeft tien jaar geduurd voordat er eindelijk gebouwd mocht worden. Een monument van slecht bestuur en verspilling van Venetiaans geld, zo was er in de gemeenteraad te horen. Trek het u niet te zeer aan. Het is mooi geworden. Hij is eleganter dan de meesten, vind ik. Bovendien: het was in 2008 de eerste nieuwe brug in Venetië in zeventig jaar. Dat is best iets om trots op te zijn.

Als ik dan toch nog één puntje mag aandragen: was het echt niet mogelijk geweest om een doorgang te maken voor ouders met een kinderwagen, en dus ook voor gehandicapten en mensen die een koffer met zich meezeulen? Dat zijn er nogal wat namelijk. Dan kom je dus met de bus aan bij Piazzale Roma en moet je, als je naar de wijk Cannaregio wil, meteen een hindernisparcours van 94 meter overwinnen. Ik snap dat al die trapjes een esthetische waarde hebben, maar u bent toch zeker creatief genoeg om daar een slimme oplossing voor in te bouwen.

Kijk het zit zo. Sinds vijf maanden reizen we samen met ons zoontje Abel. Een prachtig mannetje die het schitterend vindt als papa de kinderwagen met hem erin omhoog tilt en die trappen opsjouwt. Als hij de verbeten trekken in mijn gezicht ziet, ligt hij al in een stuip van het lachen. Of hij slaapt. Dan heb je dus geen publiek en krijgt zo’n krachtsinspanning plotseling iets ondankbaars.

U kent Venetië toch? Een prachtige stad. Uniek in de wereld. Ik kom er graag. Zeker voor de tweejaarlijkse kunst- of architectuurbiënnale. Zoals vriend B. het laatst zei: dat evenement begint uit te groeien tot een vast agendapunt, net zoals je om de twee jaar aanwezig wilt zijn bij een groot voetbaltoernooi. Al dat water, die prachtige palazzo’s. Het is een feest om door de straatjes en langs de pleinen te dolen.

Venetië: 62.000 inwoners

Maar eigenlijk is Venetië een onmogelijke stad als je een kinderwagen bij je hebt. Zoals u weet zijn er ongeveer vierhonderd bruggen, die om de paar honderd meter opduiken. Soms nog eerder. Bent u op de hoogte hoeveel er daarvan in plaats van trappen een rimpelloos pad hebben? Ik ben er geen tegengekomen. Ik vond de Ponte di Rialto sowieso al een overschatte brug met al zijn toeristenkraampjes, maar sinds ik hem samen met L. heb beklommen met een babykoets boven mijn hoofd vind ik er helemaal niks meer aan.

Maar goed, dit moet vooral geen klaagzang worden. Als je een wandeling maakt van een uur en je moet in die tijd twintig keer een kinderwagen van tien kilo omhoog tillen, is dat in ieder geval een mooie vorm van ochtendgymnastiek. Een ritueel dat je met evenveel gemak ’s middags en in de avond kunt herhalen. Op de Riva degli Schiavone, de boulevard aan Canale di San Marco tussen het San Marcoplein en Arsenale, hebben ze over de markante bruggen overigens een houten plank gelegd en dan plakken ze er doodleuk een sticker met de tekst ‘Venice accessible’ op. Ja, zo kan ik het ook.

Zullen we afspreken dat u bij uw eerstvolgende brugontwerp, waar dan ook ter wereld, een fraaie doorgang maakt speciaal voor hulpeloze ouders met kinderwagens en gehandicapten? Als u die toezegging doet, stuur ik het stadsbestuur van Venetië alvast een open brief. Kan ik meteen vragen of ze wat extra miljoenen reserveren voor zo’n kindvriendelijk pad, want ik neem aan dat zoiets de prijs omhoog zal stuwen?