Het ‘voetbalplein’ van Kaapstad: de Grande Parade.

KAAPSTAD, 7 JUNI 2010. Vier mannen, een straathoek. Negen mannen, twee straathoeken. Elf mannen, drie straathoeken. Zie hier de situatie omstreeks kwart voor een, op de kruising van Liddle Street en Somerset in Kaapstad. Tegel voor tegel, steen voor steen en voeg voor voeg wordt dit mini-onderdeel van ‘operatie World Cup’ tot een einde gebracht.

Nog vijf dagen tot Frankrijk-Uruguay, de eerste wedstrijd – op vrijdagavond na het openingsduel in Johannesburg – van het wereldkampioenschap voetbal in Kaapstad. De tijd dringt. In rap tempo wordt alles opgetuigd voor het grootste evenement ooit gehouden op het Afrikaanse continent. Maar om daar nu nerveus van te worden? Stress? Ben je gek. De mannen in oranje hesjes lachen, praten en geven elkaar aanwijzingen alsof het om de oprit van de buren gaat. Alles komt goed. Is het niet vandaag, dan toch zeker morgen.

We zijn op weg naar het Victoria & Alfred Waterfront, de oorspronkelijke victoriaanse haven van Kaapstad. Sinds 1995, na twintig jaar stilstand, herontwikkeld tot een van de meest geliefde plekken van Zuid-Afrika’s oudste stad. Toeristisch, ja. Maar met een onheilspellend regenfront in aantocht is dekking zoeken nu even prioriteit nummer één.

Als je vanuit het centrum van de stad, via Somerset westwaarts gaat, loop je over de zogenaamde fanwalk. Een route die speciaal voor de supporters is uitgestippeld om het fraaie Greenpoint Stadium, op nauwelijks duizend meter van V&A Waterfront, te bereiken. Zelfs de meest dronken voetbalfan, of hij met een iq van vijftig, kan hier onmogelijk verdwalen. Met gele borden is de weg uitgestippeld. Goed verlicht (Nederland speelt op 24 juni om 20.30 uur tegen Kameroen, dan is het pikdonker) en genoeg cafés en restaurants. Kortom: veilig.

Er wordt in ieder geval alles aan gedaan om bij de bezoeker dat onbehaaglijke gevoel weg te poetsen. Overal wordt gewerkt. Aan de wegen, her en der wordt de laatste hand gelegd aan een loopbrug over een drukke toegangsweg, gevels worden opgeknapt en behangen met vlaggen van de deelnemende landen, winkeletalages worden in hogere voetbalsfeer gebracht. Een politieagent of iemand met een geel hesje aan wie je alles kunt vragen, is nooit ver weg.

En dus vraag je je af waar alle ophef in Nederland eigenlijk op is gebaseerd. In de Engelstalige krant ‘Cape Times’ wordt gesproken over ‘een mediahype die de buitenlandse bezoekers schrik heeft aangejaagd’. Het artikel gaat over beveiligingsbedrijven in Zuid-Afrika die extra personeel moeten inhuren, soms met 150 tegelijk, omdat ze anders niet kunnen voldoen aan de enorme vraag naar bodyguards. Niet alleen de allerrijksten der aarde maar ook de gewone man, gedreven door angst, wil persoonlijke bescherming. Ook al kost dat 700 euro per dag.

Kaapstad: 2,9 miljoen inwoners

Wie verder kijkt dan de horrorverhalen, en dat is in deze fantastisch omgeving echt niet zo moeilijk, beziet een stad die zich opmaakt voor een groot voetbalfeest. Het voelt, zoals L. het treffend omschrijft, als stilte voor de storm. Op de Grande Parade, het centrale plein tussen Darling Street en Strand, is Fanfest ingericht. Ongeveer 25.000 fans kunnen hier op een megascherm de wedstrijden kijken. De Tafelberg fungeert als decor. Het is een historische plek: de Grande Parade was op 11 februari 1990 overal ter wereld op tv. Honderdduizend mensen kwamen bijeen om te luisteren naar Nelson Mandela die vanaf het balkon van Cityhall zijn eerste toespraak na zijn vrijlating hield.

De kranten staan vol met WK-nieuws. Uiteraard op de sportpagina’s maar ‘Cape Times’ en de Nederlandstalige Afrikaanse krant ‘Die Burger’ kiezen ervoor om na de voorpagina meteen twee extra bladzijden randgebeuren te brengen. Buiten stuit je overal op kraampjes waar je shirts, sjaals, petjes en natuurlijk vuvuzela’s kunt kopen. In veel winkels staat de tv afgestemd op een sportzender met het laatste nieuws. En ja, de hamstringblessure van Neerlands hoop in bange dagen, Arjen Robben, houdt ook in Kaapstad de gemoederen bezig.

Overal waar je komt, elke vraag gaat over voetbal. De taxichauffeur, het winkelpersoneel, de ober: ze willen allemaal weten of je voor de World Cup komt. Dan vraag je je niet meer af of het allemaal wel veilig is, dan moet je je gewoon verheugen op het feest dat hier onvermijdelijk gaat losbarsten.