PARIJS, 19 OKTOBER 2017. Ze schudt driftig haar hoofd. Nee. Ze gaat nooit meer in een ander hotel werken. Niet in Nederland, waar ze vandaan komt. Niet in België, waar ze ervaring heeft opgedaan. Niet in Parijs, waar ze nu woont. Dit geldt voortaan als de nieuwe norm. Geen keurslijf, geen strakke regels. Haar collega’s zijn vrienden geworden. De gasten hoeft ze niet formeel te benaderen. “Wij mogen ’s avonds gewoon lekker dansen met de klanten in de bar.”
Je reist om nieuwe plekken te ontdekken, niet om lang in een hotel te hangen. Als je in Parijs bent, zet je dus je stappenteller aan en flaneer je langs Les Berges de Seine op de linkeroever tussen Eiffeltoren en Louvre om te zien hoe ze daar met palmbomen en hippe strandtentjes het zorgvuldige idee van Parijs als Mediterrane stad hebben gecreëerd. Onderzoekt de hipheidsfactor van Canal Saint-Martin en omgeving. Je eet en drinkt in Le Marais en Saint Germain des Près en je trotseert de rijen omdat je benieuwd bent naar Frank Gehry’s ingenieus ontworpen Fondation Louis Vuitton, een topattractie voor kunstliefhebbers in het Bois de Boulogne.
Maar toch. Reizen is ervaren, beleven. Daar hoort als het even kan ook een leuke slaapplek bij. En dus staan wij om elf uur ’s avonds met een glas champagne – een attente geste van de receptioniste voor mijn verjaardag – in de bar/restaurant van het MOB Hotel in Saint-Ouen, twintig metrominuten van de Champs Elysées. De dj draait haar plaatjes en een vriendinnengroep draait driftig aan de stangen van een lange voetbaltafel. De openhaard brandt. Overal zitten mensen. Het personeel loopt rond in witte T-shirts met teksten als ‘Karl Marx is beautiful’.
Dat is geen toeval. Zoals hier niks toeval is. Ook al heeft de Franse ontwerper Philippe Starck met de inrichting van de lobby, het restaurant en de kamers voor een nonchalante uitstraling willen zorgen. Er is geen tv op de plek waar je slaapt, maar je kunt wel een beamer lenen om te projecteren wat je streamt. Er staat een scherm van bioscoopformaat op het terras waar films worden vertoond. De bio moestuin wordt gedeeld met de buurtbewoners. Elke gast krijgt een mobiele telefoon waar je gratis mee kunt bellen en internetten gedurende je verblijf. Als je vrienden wil laten logeren, kan dat: elke kamer heeft een tweepersoons luchtmatras.
Parijs: 10 miljoen inwoners
Naast je bed ligt een moderne ‘bijbel’, een klein maar dik boek over de achtergronden van MOB. Het staat voor Maimonide Of Brooklyn, een middeleeuwse filosoof die veel over gezonde voeding nadacht. “A concrete utopia, a dream republic, in a shared urban territory”, zo valt er te lezen. Het is het gedachtengoed van Cyril Aouizerate, een Franse filosoof-ondernemer en voormalig marxist. Met zijn grijze baard een kleurrijke en opvallende Parijzenaar. Zijn horeca-imperium heeft hem naam en faam opgeleverd.
In 2008 opent hij het Mama Shelter Hotel in Parijs. Een revolutie in het denken over hoe mensen overnachten. Heel hip Parijs weet het hypermoderne designhotel in een arme wijk van Parijs (kamers kosten een paar tientjes) te vinden. Drie jaar later begint hij zijn eerste MOB, een luxueus fastfoodrestaurant in New York. In 2013 gevolg door een MOB-restaurant in Parijs. Het MOB-hotel in Saint-Ouen is nu zeven maanden open. Het concept wordt wereldwijd uitgerold.
Aouizerate heeft duidelijke opvattingen over het hotel van de toekomst. Hij wil een plek creëren waar mensen elkaar ontmoeten. In een interview met Vrij Nederland (2015) zegt hij dat het hotelwezen zoals dat nu bestaat zo goed als dood is. Hij vergelijkt de ontwikkeling met de muziekwereld, waar platenmaatschappijen lang hebben ontkend dat internet bestond en daardoor de opkomst van, bijvoorbeeld, Spotify niet goed hebben ingeschat. Airbnb heeft alles op zijn kop gezet.
“Hotels waarin je alleen een kamer aanbiedt om te slapen, die bestaan morgen niet meer.” Vandaar de openluchtbioscoop, de mini-bibliotheek met zevenduizend boeken, de buurttuin. In zijn MOB-hotels maakt hij ook plaats voor pop-up winkels en startups: kleine bedrijfjes krijgen een werkruimte en wifi gratis. “En niet alleen voor jonge geeks die een nieuwe app willen ontwikkelen. Ook iemand die bijles aan kinderen geeft, kan terecht. Ik wil mensen mixen.”
Plotseling snappen we het Nederlandse meisje dat driftig ‘nee’ schudt een stuk beter. De filosofie van Aouizerate leidt ertoe dat je een stukje ‘thuis’ mee hebt genomen naar Parijs. Je zou bijna vergeten de deur uit te gaan. Marché des Puces, de beroemde vlooienmarkt van Saint-Ouen ligt op vijf minuten lopen van het hotel. Zeer de moeite waard, vindt ook de Nederlandse werkneemster van MOB Parijs. Maar vanavond danst ze gewoon weer met haar klanten in de bar.
Categorieën:Toerisme
CITY2CITY 
5 replies »