Deze slideshow vereist JavaScript.

De Rijn is hier blauwgroen. We lunchen met falafel en bitterballen. Op het meest noordelijke puntje van de Westquaistrasse staat een kunstwerk, in de vorm van een raket, dat het drielandenpunt markeert. In het Zwitserse Basel, de stad van mijn tennisheld Roger Federer en het befaamde architectenduo Herzog & De Meuron, zijn Duitsland en Frankrijk altijd dichtbij. De brug waar je op uitkijkt, heet niet voor niets Passarelle des Trois Pays.

Sandoase – 365 dagen per jaar open – is een kosmopolitische ontmoetingsplek, geliefd bij jong en oud. Ingesloten door de Rijn, in de negentiende eeuw een inspiratiebron voor vele sprookjes, literaire werken en muziek. Wie kiest voor een dagje langs de Rijn snapt beter waarom. Als belangrijkste handelsroute heeft de rivier Basel welvaart gebracht. Trotse inwoners schromen niet om hun stad tegenwoordig te omschrijven als een mix van het hippe Berlijn en het stijlvolle Parijs.

Water definieert de stad. Het inspireert en prikkelt de zinnen. Herzog & De Meuron lieten voor een tentoonstelling ooit een speciaal parfum ontwikkelen dat, onder andere, was gebaseerd op de geur van het Rijnwater. Het is niet voor niets dat zij een aantal indrukwekkende gebouwen op hun conduitestaat hebben staan, die aan het water liggen. Denk aan Tate Modern in Londen, Elbphilharmonie in Hamburg, hun masterplan voor het Confluence-gebied tussen de Rhône en Saône in Lyon en de plannen voor de transformatie van de Badaevskiy-brouwerij aan de Moskva-rivier in Moskou.

Basel: 175.000 inwoners

In Basel is zwemmen in de rivier deze zomerperiode een fenomeen. In meerdere opzichten. Bij Museum Tinguely laten studenten, wandelaars, toeristen en zakenlieden zich in het water zakken en drijven vervolgens stroomafwaarts. De modieuze Wickelfisch houdt je kleren en waardevolle spullen droog en fungeert als een soort luchtkussen dat houvast geeft.

De Zwitsers claimen het ‘rivierzwemmen als massabeweging’ als een Zwitserse uitvinding van de eenentwintigste eeuw. De tentoonstelling Swim City in het architectuurmuseum vertelt hoe niet alleen Basel maar ook steden als Bern, Zürich en Genève de rivier geleidelijk hebben opgesteld als een natuurlijke, openbare hulpbron in de bebouwde omgeving. Een plek van plezier, direct voor de deur en stevig verankerd in het dagelijks leven.

Men zegt dat je de ziel van Basel pas echt kent, als je je ooit in de Rijn hebt gewaagd. Ik zal het vandaag niet te weten komen. Vier kilometer ten zuiden van Sandoase, op de volgepakte terrassen aan de Oberer Rheinweg in de wijk Kleinbasel pal naast de historische Mittlere Brücke, is het namelijk heerlijk toeven. Borrelen, mensen kijken en verder niks. De talloze Rheinschwimmers zien we hier voorbij drijven. Voor een stad, omringd door land en op minimaal 500 kilometer van de Middellandse Zee is het mediterrane gevoel verrassend dichtbij.

Attentie: Rijnzwemmers!