Yummmh: een tijdelijke mobiele Imbiss in het Belgisches Viertel van Keulen.

KEULEN, 23 JULI 2011. Onder de door betonrot aangevreten overkapping van de aftandse parkeergarage Weingarten staat Yummmh: een rode bestelbus met een open raam. Het is een hippe mobiele worstenkraam, alhoewel de sjieke – en volledige – versie van het concept ‘mobile wellness imbiss’ luidt. Op het muurtje dat garage en stoep scheidt, zitten mensen op rode kussentjes te eten.

Het is een ietwat vreemde plek, deze onooglijke hoek van Brabanter- en Maastrichterstrasse. Daar zorgt vooral de hoogbouw van die foeilelijke autostalling voor, die niet te negeren valt door twee grote blauwe borden met de karakteristieke kapitale P. Maar bovenal is het een rafelrand die in ere wordt gehouden als experimenteel stukje stad. Dan oogt zo’n schier onbruikbare strook asfalt plotseling toch uitnodigend.

Keulen: 1.2 miljoen inwoners

De verrijdbare eetkamer past naadloos in het dynamische straatbeeld. Zoiets verwacht je in Berlijn, niet in Keulen. Maar ja, het Belgisches Viertel is wél het Berlijn van Keulen. Denk aan een miniversie van Prenzlauerberg of Friedrichshain, Berlijnse wijken die zijn uitgegroeid tot geliefde woonenclaves voor alles wat jong, hip, talentvol en creatief is. Een buurt die wordt gedomineerd door een aaneenschakeling van ateliers, winkeltjes, restaurants, nachtclubs en fraaie huizen en appartementen, die in de loop der jaren vanwege de groeiende populariteit alsmaar duurder zijn geworden.

Het Belgisches Viertel strekt zich uit aan weerszijden van de Aachenerstrasse, tussen het park Aachener Weiher en Rudolfplatz. Een aantal straten is er vernoemd naar Belgische provincies en steden: Brüsselerstrasse, Flandrischestrasse, Antwerpenerstrasse, Limburgerstrasse en Lütticherstrasse. Het middelpunt van de wijk is Brüsselerplatz, waar terrassen en bomen rondom de Sint Michaelkerk zorgen voor een schaduwrijke rustplaats. Nou ja, rust? Op een mooie zomerse dag wordt er, naast de kerk, gevochten om een plek aan de stenen tafeltennistafels.

De appartementen in Jugendstilstijl die je nog her en der vindt, zijn in de Tweede Wereldoorlog ontstapt aan de bommen en granaten. Nu zijn ze zeer in trek. Uitgaans- en cultuurmagazine Prinz roept het Belgisches Viertel in 2010 uit tot ‘lebenswertesten Stadtteil Kölns’ uit. Op het gebied van huurprijzen, uitgaansmogelijkheden, restaurants, infrastructuur en veiligheid komt de buurt telkens als beste naar voren.

Reisgids The Rough Guide spreekt op haar website van Keulens ‘most fashionable district’ waar op elke straathoek een Thai of sushi-tent lijkt te zitten. Het klopt, de restaurant- en cafédichtheid is hoog. Zelfs de Biergarten ontbreekt niet. Hier ontdek je al slenterend nog een ouderwetse koffiebar, onderin in een pijpenla in de Engelbertstrasse, waar je mensen op de bank buiten voor het raam hun weekend ziet inluiden. Aan de Jülicherstrasse zit kunsthotel Chelsea. Op het dak van het verder saaie grijze gebouw is een opmerkelijke stalen constructie geplaatst in de vorm van een ingewikkeld in elkaar gedraaide sculptuur.

In zo’n creatieve omgeving wordt een ad hoc initiatief als een mobiele worstenkraam direct onderdeel van de wijk. De voornamelijk jonge ondernemers zorgen ervoor dat modeliefhebbers tijd te kort komen in de boetiekjes die zij runnen. En daar zijn er nogal veel van. Het is de charme van het Belgisches Viertel, waar grote modeketens vooralsnog geen voet tussen de deur krijgen.

In het weekend gaan de meeste winkels om 11.00 of 12.00 uur open. Maar dat kan ook rustig een minuut of tien later worden. De eigenaresse van kledingzaak Le Fou wrijft de slaap uit haar ogen en haalt om kwart over twaalf met een grote mok koffie in haar hand de deur van het slot. Met een handgebaar geeft ze aan dat we binnen mogen komen. Avondje wezen stappen zeker? Neem het haar eens kwalijk met zo’n aanbod. Juist ja, de charme van…