Porta Nigra, de Romeinse stadspoort van Trier.

TRIER, 2 MAART 2019. Met mijn zoontje A. van zeven filosofeerde ik laatst over reïncarnatie. We geloven er niet per se in, maar het is altijd een vermakelijk gespreksonderwerp. Hij denkt dat hij misschien een vogel is geweest, maar ik vermoed dat dit vooral komt omdat hij graag zou willen weten hoe het is om te kunnen vliegen. En toen wist ik het: in een vorig leven was ik een Romein!

De puzzelstukjes vielen plotseling op wonderbaarlijke wijze in elkaar. Natuurlijk, het is allemaal heel logisch. Ik woon in Maastricht. De oudste stad van Nederland (sorry Nijmegen…) waar het Romeinse verleden in elk marketingverhaal gretig wordt aangehaald. Terecht, want alleen al over de Via Belgica – de 400 kilometer lange oude Romeinse heirbaan die vanuit Boulogne-sur-Mer via onder andere Tongeren en Maastricht naar Keulen liep – kun je boeken volschrijven.

Niet voor niets ligt de meest recente publicatie Romeins Zuid-Limburg Gids van 188 pagina’s met wandelroutes en ‘Romeinse recepten’ thuis op de plank en voordat je het weet volg je dan de tip op het landgoed van Villa de Proosdij in Klimmen te bezoeken, ooit onderdeel van de grootste Romeinse villa van Europa. Het uitzicht vanuit de tuin op Coriovallum (Heerlen) is prachtig.

Het overkomt me vaker. Loop je toch weer langs de Romeinse baden in Bath, rij je ten noorden van Nice de weg omhoog naar Cimiez om te gaan kijken bij de ruïnes van het thermencomplex en als je in de Arabische stad Jerash in Jordanië bent, snap je waarom dit in de Romeinse tijd een van de tien grootste steden ter wereld was. Het Alcázar van Toledo haalt het natuurlijk niet bij het Colosseum van Rome, maar ze kunnen allebei op het lijstje van meest indrukwekkende historische gebouwen.

Trier: 115.000 inwoners

Als liefhebber van moderne architectuur en iemand die nooit een spreekbeurt over welke Romein dan ook heeft gehouden, hoor ik mezelf enthousiast aan mijn kinderen vertellen over dit eeuwenoude amfitheater waar de plaatselijke gladiatorschool deelnemers in traditionele legeruitrusting met elkaar laat vechten. We zijn in Trier, de oudste stad van Duitsland en in een ver verleden hoofdstad van het Romeinse rijk ten noorden van de Alpen.

Ingang van het amfitheater in Trier: ooit bood het plaats aan 18.000 mensen.

Mooie stad in een S-bocht van de Moezel, ingesloten door het laaggebergte van de Eiffel en Hunsrück. Ruim tweeduizend jaar geleden gebouwd in opdracht van keizer Augustus. Met ongeveer 115.000 inwoners niet groot en dus perfect voor een dagtocht. Het autovrije centrum rond de fraaie gebouwen van de Hauptmarkt nodigt zelfs op een winderige en grauwe dag als vandaag uit voor een korte wandeling.

Het is nog geen vijf minuten van het marktplein via de dertien meter brede Simeonstrasse naar de Porta Nigra, hét symbool van Trier. Zelfs in pastavorm te koop. Deze stadspoort is door de Romeinen met zware blokken zandsteen gebouwd. Indrukwekkend, maar welk Romeins complex was dat niet? Ook het keizerlijke badpaleis aan de rand van de stad is goed bewaard gebleven. Je kunt het makkelijk herkennen omdat het de vorm heeft van een oude stadsmuur.

In tien minuten loop je van de Constantijn Basiliek in het centrum naar de Petrisberg. Het amfitheater is tussen 160 en 200 na Christus tegen deze helling aangelegd. Slim, want op die manier hoefden de Romeinen de tribunes maar aan één kant helemaal op te bouwen. Er was plek voor 18.000 mensen, een van de grootste stadions van het Romeinse rijk. Helaas, mijn gloedvolle betoog is aan dovemansoren gericht. De kinderen zijn al richting ondergrondse kelders onder de arena. Veel interessanter. Dat ik in een vorig leven Romein was, zal ik daarom maar wijselijk voor mezelf houden.