Laten we het erop houden dat Sibiu kampt met de nodige groeistuipen. De slapende provinciestad die het bij het binnenstappen van de eenentwintigste eeuw nog is, transformeert in sneltreinvaart in een populaire toeristische bestemming na het succesvolle jaar 2007 waarin het zich samen met Luxemburg tot culturele hoofdstad van Europa mag kronen.
En dat gaat nog steeds met vallen en opstaan. “Het besef dat toerisme heel erg belangrijk is, moet eigenlijk nog indalen”, zegt stadsgids Adela Dadu in de zomereditie van het magazine Capital Cultural. “We hebben niet genoeg toiletten, mensen moet soms een uur wachten op hun eten in het restaurant. Vijftien jaar geleden was er niks, nu is de druk op ons kleine centrum enorm met al die evenementen. We zijn van het ene uiterste naar het andere gegaan. Er is nog veel werk te verzetten.”
Bij de vernissage van de tentoonstelling Rural Guerilla in het stadhuis aan het prachtige Piata Mare, het grootste plein van de stad, poseren de kunstenaars geduldig voor de lens van de fotograaf. Op tafel staan schalen met hapjes en twee pakken wijn, met een kraantje erin. Als je iets terugziet in de schilderijen is het wel het toegenomen zelfbewustzijn in Sibiu. Zelfs Europa ontkomt op het doek niet aan de spot en het cynisme van de exposanten.
Sibiu: 138.000 inwoners
Maar Brussel heeft Sibiu al lang in de armen gesloten. Dat bewijzen de prestigieuze titels die leiden tot economische impulsen. De EU-top die er afgelopen mei werd gehouden, is daarvoor het zoveelste bewijs. Op de uiterste zuidoostrand van de Europese Unie is het hart van Europa gevoelsmatig ver weg, maar haar transnationale verleden maakt Sibiu uiterst aantrekkelijk voor het bedrijven van symboolpolitiek. Immers, het is een stad in een land dat zich dertig jaar geleden nog achter het IJzeren Gordijn bevond.
Bij het binnenrijden van Sibiu, op zo’n vier uur met de auto van Boekarest, worden heden en verleden gekoesterd. ‘Welkom in de culturele hoofdstad van Europa 2007 en Europese regio van de gastronomie 2019’ staat op het grote bord. Kijk als je door het centrum van de stad loopt even naar beneden. De bronzen putdeksels met speciale inscriptie herinneren aan die bijzondere 365 dagen, twaalf jaar geleden.
Het heeft de trots en het zelfvertrouwen van de inwoners vergroot, zo blijkt uit de evaluatie. Meer dan 95 procent van de ondervraagden is van mening dat er meer geld richting Sibiu kwam en bijna tweederde geeft aan dat de sociale cohesie door de vele evenementen is verbeterd. Het culturele hoofdstadjaar heeft er in ieder geval voor gezorgd dat de historische binnenstad genoeg likjes verf heeft gehad om van een wandeling van twee uur langs de drie belangrijkste pleinen (Piata Huet, Piata Mica en Piata Mare) en alle straatjes, trappen, kerkjes, bruggen en steegjes die daar tussen liggen, een onvergetelijke ervaring te maken.
Stap boekhandel Schiller binnen en de Duitse wortels van Sibiu komen aan de oppervlakte. Het werd als Hermannstadt in de twaalfde eeuw gesticht door Duitse immigranten uit het Moezelgebied, op uitnodiging van koning Géza II van Hongarije. Voor 2 Roemeense leu – omgerekend 0,42 cent koop ik zowel de Hermannstädter Zeitung als de Allgemeine Deutsche Zeitung. De verkoopster neemt afscheid met een vriendelijk ‘Einen schönen Tag noch’. En een mooie dag werd het, in Sibiu.
Weer mooi omschreven! Wat lag er op die 50 borden?