Deze slideshow vereist JavaScript.

KOPENHAGEN, 10 AUGUSTUS 2017. Met de fiets heb ik een haat-liefdeverhouding. In mijn dromen ben ik Tom Dumoulin en beklim ik in een mooie cadans cols van de hors catégorie, in werkelijkheid voelt de Sint Servaasbrug als een serieuze heuvel en word ik ingehaald door mannen op leeftijd. De afgelopen twee decennia heb ik zeker vier keer aangifte gedaan van diefstal. Na de laatste kaping van mijn stalen ros heb ik er uit pure moedeloosheid geen meer durven aanschaffen.

Maar de tweewieler als vervoersmiddel is onmisbaar, zeker in Nederland. Het leven is als fietsen, zei natuurkundige Albert Einstein al. Om in balans te blijven, moet je blijven bewegen. Volgens de studies en experts die het kunnen weten, is één plek in de wereld het absolute fietswalhalla: Kopenhagen, de hoofdstad van Denemarken waar taxi’s verplicht zijn om een fietsrek achterop te dragen en waar treincoupés als ‘parkeerplaats’ zijn ingericht.

Bekijk deze video van de kundige journalisten van de Belgische krant De Standaard en je begrijpt waarom fietsen hier even vanzelfsprekend is als tandenpoetsen voor het slapen gaan. Het zit overigens niet per se in het dna van de Deen of van de Kopenhagenaar. Het is een kwestie van een zorgvuldige planning en het maken van politieke keuzes. En – niet onbelangrijk – discipline. Of zoals de eigenaar van het fietsverhuurbedrijf het zegt: “Hou je alsjeblieft aan de spelregels. Doe het niet zoals in Nederland, maar op zijn Deens. De politie is niet kinderachtig.”

Hij doet het even voor. Linkerhand opsteken als je wilt stoppen. Ook niet zomaar op een kruising links afslaan, maar eerst oversteken en dan je fiets een kwartslag draaien om dan opnieuw voor het stoplicht te gaan wachten. Ik ken het gevoel van een auto besturen waar je bijna overal de koning van het asfalt bent. Alles is ingericht op de snelle doorstroming van de bolides. In Kopenhagen komt de automobilist niet in aanmerking voor de Oscar voor beste hoofdrolspeler. Hij vervult slechts een bijrol.

Dat geloof je pas als je zelf op de fiets door de stad rijdt. De keizer van de weg zit hier op een tweewieler. Brede fietspaden, aparte vakken om links of rechtsaf te slaan. Bij een stoplicht kun je soms gebruik maken van een voetensteun, een lage stang die ervoor zorgt dat je kunt blijven zitten als je moet wachten. Op tweehonderd plekken liggen sensoren onder het asfalt om het aantal fietsen te tellen. Op sommige plekken, bijvoorbeeld op de Hans Christian Andersens Boulevard, staan digitale borden met daarop het dag- en jaartotaal van passerende fietsers.

Kopenhagen: 1,2 miljoen inwoners

We fietsen via hippe wijken als Vesterbro en Nørrebro naar Østerport waar de wereldberoemde maar o zo weinig indrukwekkende ‘Kleine zeemeermin’ hordes toeristen aantrekt. Het is druk op de weg. 56 procent van het verkeer naar werk of school gaat in Kopenhagen per fiets. Maar dat leidt zelden tot gevaarlijke situaties, omdat de verkeersregels te allen tijde worden gerespecteerd. In Nederland rijden we door rood, zodra zich een gaatje voordoet. Hier niet. Of zoals een Deens gezegde luidt: zelfs een dronkaard wacht om drie uur ’s nachts tot het licht op groen springt.

De route leidt ons langs de oostkant van het centrum. Aan de overkant van Amaliehaven ligt het prachtige operagebouw en we fietsen langs het koninklijke theater, een stijlvolle blokkendoos met glazen uitbouw aan het water. De fietsbrug Inderhavnsbro verbindt Nyhavn met Christianshavn, een belangrijke infrastructurele schakel tussen twee stadswijken. Het heeft ervoor gezorgd dat vele Kopenhageners nog sneller van A naar B kunnen. Geen hogere wiskunde, geen groene agenda. De stad wordt compacter en dus is het logisch om de fiets te nemen.

En dat is een genot. Zelfs op een bakfiets. De picknickbanken en de barbecue van ‘Under the Bridge’, het pop-up restaurant van het beroemde Noma onder de Knippelsbro, zien er aanlokkelijk uit maar we besluiten die 1000 Kronen per menu ergens anders uit te gaan geven. We worden afgeremd in de trendy wijk Island Brygge, waar de Cirkelbrug ligt en dat is kennelijk precies de bedoeling van ontwerper Olafur Eliasson. Hij wil de gebruikers door de opmerkelijke zigzaggende vorm hun snelheid laten matigen, zodat ze letterlijk even stilstaan bij deze prachtige plek.

Dat lukt. We kijken recht op wat in de volksmond al de ‘zwarte diamant’ wordt genoemd, de spectaculaire uitbouw van de koninklijke bibliotheek. Ernaast ligt Blox, een ingenieus gestapeld maar nog onvoltooid complex van architect Rem Koolhaas. We hebben te weinig tijd bij het populaire havenzwembad in de Inderhavnen omdat we via de fietssnelweg Bryggebro – het ‘vals plat’ van de Cykelslangen voelt na zes uur op de fiets als Alpe d’Huez – terug moeten naar de verhuurder. In 2025 wil Kopenhagen als eerste stad ter wereld CO2-neutraal zijn. Ik ben alvast voor.