Deze slideshow vereist JavaScript.

LONDEN, 31 JANUARI 2019 – Je hebt tegenwoordig heuse ‘makelaars’ in voetbalreizen. Bureaus die complete trips aanbieden, inclusief vliegtuigstoel, hotel en kaartjes voor een wedstrijd. Naar het stadion gaan, is big business geworden. Toch is er niks leuker dan zelf je hotel boeken, tickets kopen via internet en in de trein stappen naar Londen. Bucketlist bij de hand en afvinken maar. Hoe dan? Nou, bijvoorbeeld zo.

Highbury Stadium Square
En plots word je overvallen door weemoed. Door het besef van tijd, en hoe die brutaal voortraast. Ik sta op een plek die ik goed ken, ook al was ik er tot vandaag nooit geweest. Herinneringen aan wedstrijden die zich dankzij het programma Match of the Day van de BBC voor altijd in mijn brein hebben genesteld, aan goals van Dennis Bergkamp, Marc Overmars en Robin van Persie op het veld van Highbury dat nu een parkje is geworden.

De contouren van de East stand, met die werkelijk schitterende monumentale art deco gevel, staan nog fier overeind. In originele staat behouden na de laatste wedstrijd in 2006. Er zijn luxeappartementen in gevestigd. De Franse oud-speler Robert Pirès is een van de eigenaren. Hij kocht een woning puur uit sentiment, als aandenken aan mooie maar vervlogen tijden. Hij moest huilen toen hij de sleutel had gekregen, bekende hij ooit in een interview.

Highbury Stadium Square, zo heet het nu. Vreemd wel. Je hebt het gevoel dat je nog steeds in een stadion staat. Met statige woningblokken op de plek van de vier tribunes. Een soort bedevaartsoord, want alleen ben je hier zeker op wedstrijddagen nooit. Arsenal speelt over een paar uur tegen Cardiff City in het Emirates Stadium, een paar honderd meter verderop. Echte Gunner-fans, architectuurfetisjisten en sportliefhebbers uit de hele wereld maken het omweggetje graag. Gedreven door een vleugje voetbalhistorie. Ik sluit mijn ogen, heel even, en stel me voor hoe het publiek tekeergaat. Als ik ze weer opendoe, word ik vriendelijk begroet door de plaatselijke hovenier op een groen karretje. Of ik even uit de weg wil gaan.

De trap naar het bescheiden Arsenal Museum.

Arsenal Museum
Als je trouwens de middenstip van Highbury zoekt, die ligt hier. Trap af, de gang in en naar rechts. Stel je niet te veel voor van het Arsenal Museum dat een beetje verborgen tegenover de nieuwe thuishaven ligt. Het heeft niet de onweerstaanbare charme van, bijvoorbeeld, Museo del Futbol in het Estadio Centenario in Montevideo. Laat staan de meterslange prijzenwand van Real Madrid. Het verhaal van Arsenal wordt in twee grote ruimtes verteld. Te weinig eigenlijk, als je dat afmeet aan de roemrijke geschiedenis van de club. Maar het kippenvel staat toch weer op mijn armen bij het zien van de twaalf minuten lange film met hoogtepunten, van zwart-wit naar kleur.

Het Emirates Stadium (60.000 toeschouwers) is sinds 2006 de thuishaven van Arsenal.

Emirates Stadium
“Wie gaat er vanavond allemaal naar de wedstrijd?”, vraagt Jimmy, de rondleider van dienst. Iedereen op de tribune steekt zijn hand op. Ik niet. Het leven bestaat uit keuzes maken. Dus ik neem zo meteen de metro naar Hammersmith voor een wandeling naar Craven Cottage.  Als je geen tijd hebt voor een uitgebreide rondleiding kies dan voor de Whistle Stop Tour. Dan sta je binnen een half uur weer buiten, heb je toch het stadion ervaren en de befaamde Arsenal clock zien hangen aan het dak. Meegenomen uit Highbury, natuurlijk. De klok met een diameter van 2,6 meter hield vier man negen uur lang bezig bij de plaatsing.

De stadionlampen van Craven Cottage (25.000 toeschouwers), gezien vanaf het Thames Path.

Wandelen naar Craven Cottage
Het regent inmiddels. Wat wil je ook? Dit is Londen. Het is winter. Dit is het standaardrecept. Maar ach. Regen, wind en lichte sneeuw doen een voetballiefhebber niets op een dinsdagavond als je, lopend over het Thames Path, in de verte de stadionlampen van Craven Cottage ziet branden. Het is ongeveer twee kilometer zuidwaarts als je uitstapt op Hammersmith. Voor me een gezin met twee kleine kinderen, sjaals van Fulham FC om de nek, laarsjes aan. Ze zingen. Schitterend. Toegegeven, een zonnige voorjaarswandeling via Bishops Park is nóg mooier, maar je kunt niet alles hebben. Niet zeuren, het wordt een avondje kou lijden.

De houten trappen van de Johnny Haynes-tribune bij Fulham FC.

The Fulham Football Club
Als je je door een van de nauwe toegangspoorten van de Johnny Haynes-tribune aan Stevenage Road hebt gewurmd, kom je in een andere tijd terecht. De stadiontrappen- en stoeltjes zijn van hout. Craven Cottage is een antieke voetbaltempel uit 1896, ontworpen door Archibald Leitch. De Schotse stadionarchitect die, onder andere, ook Highbury, Landsdown Road in Dublin, Goodison Park (Everton) en Ibrox Park (Glasgow Rangers) op zijn schier eindeloze conduitestaat heeft. Allemaal nóg fraaier dan het mooiste stadion van Nederland, dat van Feyenoord, de Kuip in Rotterdam.

Fulham staat voorlaatste in de Premier League en komt na amper twintig minuten spelen al met 2-0 achter tegen Brighton. Een vernedering lonkt. Gemor op de tribune. Al bestaat de ultieme hooligan hier niet, op Craven Cottage is hij hooguit vermomd als huisvader in leren jas die falende spelers uitscheldt voor klootzak, maar hem daarna even snel weer in de armen sluit na een goede actie. Ze zeggen dat de sfeer op the Cottage een beetje braaf is. Dat klopt, maar als Fulham FC na rust vier keer scoort staat iedereen op de banken. “Dit is gewoon krankzinnig”, schreeuwt mijn achterbuurman.

Een winkel met alleen maar voetbalshirts in de Truman Brewery Londen.

Een winkel vol voetbalshirts
Als je wakker wordt in Londen en de regen/sneeuw heeft plaatsgemaakt voor uitbundige zonnestralen, kun je natuurlijk duizend-en-een dingen doen. Ik loop via de wijk Islington naar Shoreditch. De voormalige Truman Brewery is nu een creatief cultureel- en mediacentrum. Met Brick Lane om de hoek is levendigheid dag en nacht gegarandeerd. Aan Dray Walk 7 zit nog tot en met mei 2019 de pop-up winkel Classic Football Shirts. Een uitbundige verzameling originele tenues uit de jaren zeventig, tachtig en negentig. Ik geloof dat ik ze allemaal heb vastgehad, maar in de koffer gaan twee shirts in kindermaten, van AS Roma en Paris Saint Germain.

Gasholder Park, achter Kings Cross.

Knooppunt Kings Cross
Met de metro terug naar Kings Cross. De buurt achter het station is de laatste jaren flink opgeknapt. Loop zeker even naar Granary Square en Gasholder Park langs Regent’s Canal, waar appartementen in de skeletten van de voormalige gashouders zijn gebouwd. Heeft Kings Cross een link met voetbal? Nauwelijks. Of het moeten de ernstige rellen zijn die in november 2012 uitbraken tussen supporters van Crystal Palace en Brighton. Vijf Palace-supporters werden tot een gevangenisstraf veroordeeld. Belangrijker: je reist van hieruit in 8 minuten naar Arsenal, in 11 minuten naar Tottenham of in 18 minuten met de metro naar Wembley Park.

De iconische boog van Wembley Stadium (90.000 toeschouwers), Noord-Londen.

Wembley Stadium
À propos, Wembley. Mijn derde stadion in anderhalve dag. Heb het oude Wembley met de befaamde torens nooit gezien, maar de boog die ervoor in de plaats kwam geeft dit bouwwerk een iconische status. Maar hoe fraai ook, Tottenham Hotspur speelt vanavond in afwachting van de opening van haar nieuwe stadion in een nog niet voor de helft gevuld Wembley tegen Watford. Dat is toch anders. Dat is niet zoals het hoort. Wembley moet kolken, een decor vormen voor wedstrijden die de geschiedenisboeken ingaan. Dat zetten we maar weer op het wensenlijstje.